Wat eraan vooraf ging

Nadat Lemke in de behendigheid niet bracht wat we gehoopt hadden, zijn we op zoek gegaan naar een nieuw ras. Het moest aan behoorlijk wat criteria voldoen, zoals werklust, mooi om naar te kijken liefst wat groter dan de Stabij (op dat moment bestond de medium klasse in de behendigheid nog niet), geen hyper gedrag zoals onze Mechelse Herder, half-lang haar en nog een aantal subjectieve kenmerken die voor ons alle drie anders waren. Maar een ding wisten we zeker we wilden niet met de mode van de Border Collie mee doen. Dus zijn we naar allerlei honden gaan kijken. Dagen achter internet, shows bezocht maar ergens in ons achterhoofd kwam steeds meer de Border Collie in beeld. Via het internet kwamen we met Raf Dewinter in contact. Een fokker in Belgie waar een groot aantal honden vandaan komen die zowel in Belgie maar ook in Nederland goed presteerde in de behendigheid.

Een aantal van deze honden en handlers kenden we, dus maar eens informatie ingewonnen over de Maeglin Border Collies. En iedereen die we hier over spraken was enthousiast. Dus wij maar eens een afspraak gemaakt en naar Belgie gereden om meer informatie over de Border Collie te vergaren.

Het klikte direct en ook het geen Raf vertelde over zijn honden en zijn visie achter het fokken sprak ons aan. Wij besloten toen om ons bij Raf op de wachtlijst te plaatsen voor een hond. Maar wat we niet wisten was dat er op dat moment een nestje geboren was. We zijn bij het nest wezen kijken en Corrie zag één pupje liggen van 3 dagen oud, wat haar om één of andere reden direct aansprak. Maar ja, we hadden geen eerste nestkeus. We stonden als derde in rij voor dit nest. Hoewel de andere kopers nog geen definitieve keuze hadden gemaakt, bleek wel dat de tweede in rij, Bianca van Gastel, twijfelde tussen 2 honden waarvan er één Corrie haar keuze was. Voor Corrie stond het vast of die ene pup of wachten op een volgend nest want haast hadden we niet en het was toch al toeval dat er een nestje lag .

Na drie weken kwam het verlossende woord, iedereen voor ons had gekozen en Rock was nog over. Dus eigenlijk onverwacht toch voor de Border Collie gekozen. Maar wel een zeer bewuste keuze, en ons er ter degen van bewust dat de Border Collie geen gewone huishond is, waar je veel meer energie in moet stoppen dan bij de Stabij's. Maar door goed te luisteren naar ervaren Border Collie liefhebbers kwamen we er achter dat deze werkezels vooral geestelijk iets te doen moeten hebben en dat het een misvatting is dat als je met een Border collie veel wandelt en fietst dat hij het dan prima naar zijn zin heeft. Hij krijgt een prima conditie maar zal zeker om meer blijven vragen. Geef de Border Collie een uitdaging en dan is hij gelukkig.